ساقیا

جدیدا فهمیدم من اصلا نمی‌دونم چی دلم می‌خواد!

مدتیه اینطورم که زندگی با چیزایی که دربرابرش مقاومت دارم غافلگیرم می‌کنه و علی رغم همه ترس‌هام بعد از مدتی می‌بینم این همونیه که بهش نیاز داشتم! ولی نمی فهمیدمش!

حس دختر بچه‌ای را دارم که بعد از طی مسیر طولانی و سخت زیر سایه درختی پناه گرفته اما ابرهای سیاه آسمان مدام خبر نزدیکی طوفان را می‌دهند. می‌دانم این ارامش فعلی موقت است می‌دانم باید تلاش کنم تا بتوانم به خواسته‌هایم برسم اما...نمی‌دانم چرا می‌ترسم از بلند شدن! محکم تنه درخت را بغل کرده ام.